Ήμουν σε δίλλημα αν ο τίτλος του άρθρου θα ήταν το τελευταίο λάθος η το τελευταίο πάθος??Και τα δύο μπορούν να συνυπάρχουν και να διαιωνίζουν μια στασιμότητα , μια απελπισία και μια δυστυχία..Πόσοι και πόσες δεν έχουμε βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να ματαιοπονούμε για έρωτες που πληγώνουν,για έρωτες που ξεθωριάζουν και για λόγια που όπως λέει και ο Κώστας Μαραβέγιας  στο τραγούδι του ,Δεν ζητάω πολλά...

Ξανάρθες ξημερώματα, πριν σβήσουνε τ'αστέρια
Και πρίν προλάβω να σε δω με πηρανε
αιχμαλωτο ξανα τα δυο σου χέρια.
Ξανάρθες ξημερώματα και παλι μεθυσμενη,
λες και δεν εχει το πρωι
για την αγαπη σου στιγμη και με το φως πεθαινει.
Δε ζητάω πολλά.
μονο αυτα που μου λες στο σκοταδι.
να τα πεις μία φορά.
με το φως το πρωί κι ένα χάδι..

Πόσο αληθινά και παραστατικά λόγια που μιλανε για έρωτες αδιεξόδους και  θυμιζουν παθη  αχαλίνωτα, που  ταιζονται από υγρά θάρρητα , αλκοόλ, και τσιγάρα ..Πάθη που δεν μπορείς να αντισταθείς γιατί είναι σαν εθισμός ποτισμένος στο αίμα σου και το κορμί σου..Εθισμός  που σου κυριεύει το μυαλό και αφήνεσαι σαν υπνωτισμενος ..ενα ναρκωτικό που το βαφτίζεις λανθασμένα  αγάπη..Μια σχέση εξάρτησης που σε αποδυναμώνει  τόσο βίαια, όσο απότομα σε απογειώνει και νοιώθεις την κορύφωση του Έρωτα..Η μετάβαση δεν είναι καθόλου ομαλή και η αίσθηση είναι σαν του ναρκωμανή που είναι σε στέρηση και του λείπει η δόση ..

Ένα πάθος που είναι πιο πάνω από εσένα για να  μπορέσεις  να πεις Όχι..Ενα άρρωστο συναίσθημα που όμως είναι ικανό να σου θρέψει την σάρκα και την ψυχή και να σου κοιμίσει βαθύτερες και ουσιαστικές ανάγκες..Ενα πάθος που με την δύναμη της φαντασίας σου μετατρέπεται σε όνειρο θερινής νυκτός..Ενα πάθος που  η ολοκληρωτικη  παραδοση σε αυτό , μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις ποιος είσαι και να χάσεις την αλήθεια σου ,και την αυτοεκτίμηση σου..Ενα πάθος  που σε κάνει να χάνεις το μέτρο και να ζεις το παράλογο..Ενα πάθος που χαλαρώνει  ενδοιασμούς και ρίχνει στον Καιάδα  αξίες για χαρη του..Ενα πάθος που σε φέρνει αντιμέτωπο με την φθορά και τον εξευτελισμό..  Ενα πάθος που μετατρέπει την ζωή σου σαν σε ζωή σε κλουβί.. Ενα κλουβί που όμως  εσύ κρατάς το κλειδί...
συνεχίζεται.....