Η θυματοποίηση είναι πολύ συχνό φαινόμενο όταν το άτομο δεν έχει αυτογνωσία της αυτοεκτίμησης του.Έχει την τάση να υποτιμά τις ικανότητές του, τα ταλέντα του, να υποβιβάζει τον εαυτό του και να παρουσιάζει έντονη αναβλητικότητα, καθώς δεν έχει πίστη στις δυνατότητές του. Βρίσκεται σε μια διαρκή σύγκριση με τους άλλους και έχει συνεχώς την ανάγκη της επιβεβαίωσης. Δηλώνει ανίσχυρο να επιλύσει οποιαδήποτε κατάσταση ή να διεκδικήσει τις επιθυμίες του. Έτσι, διάγει μια ζωή ατολμίας και παθητικότητας.Αυτοσαμποτάρει την ευτυχία του, δημιουργώντας τετελεσμένα γεγονότα και προκαλώντας συγκρούσεις.
Συνηθως προκύπτει από την υιοθέτηση παθογενών καταστάσεων που εχει βιωσει το ατομο στο πρώιμο οικογενειακό περιβαλλον.Ταυτίζεται με τον έναν ή τον άλλο γονεϊκό ρόλο και αναπαράγει την ίδια τραυματική εμπειρία ανακυκλώνοντας την στις δικές του σχέσεις.Η επιλογή των πρόσωπων επίσης που θα ερωτευτεί, καθορίζεται από τα κοινά βιώματα και της οικειότητας που νοιώθει .(Διαβάστε το άρθρο μου με τίτλο, ποιον ερωτευόμαστε τελικά?)
Το κλειδι για την ελευθερία μας είναι ήδη στην πόρτα.Βρισκεται στην διεκδίκηση των θέλω μας ,των επιθυμιών μας,στη διεκδίκηση της ίδιας της ζωής.Συχνα δεν θέλουμε να άνοιξει η πόρτα, επειδή δεν θελουμε, η φοβόμαστε να αναλάβουμε την ευθύνη για την ζωή μας. Όμως το άτομο πρέπει να είναι ο ήρωας της ζωής του, και όχι το θύμα.
